O książce: rok / Był zwykłą operą i wykonał swoją trudną przysługę na samych rozlewiskach naszego rozległego kraju. Związek Radziecki właśnie się rozpadł i były szalone lata dziewięćdziesiąte. Upadek i dewastacja, państwo nie ma nawet pieniędzy na pensje policji i wojska, a perspektywy wcale nie są różowe. Jest odcięty od rodziny, od rodzinnego miasta i ulicy, a pracy jest tyle, że nie ma nawet czasu na sen. Co może być gorszego? Okazuje się, że można! A to, co pozostało, może zniknąć w jednej chwili, a przetrwanie ludzkości byłoby zagrożone. Jest jednak nadzieja, nadzieja dla ocalałych z katastrofy, dla tych nielicznych szczęśliwców, którym udało się przeżyć pierwsze straszne godziny. Albo pech? Przecież sytuacja jest taka, że ​​żywi będą zazdrościli umarłym... „W owych dniach ludzie będą szukać śmierci, ale jej nie znajdą; będą chcieli umrzeć, ale śmierć od nich ucieknie” (Apokalipsa, 9:6)